In juni 1865 wordt de Domburgsche Bad-Hotel Maatschappij opgericht, die op 28 juni 1866 het Badhotel opent. George Laurens Gaarlandt is de eerste exploitant. Hij wordt opgevolgd door Willem Pierre de Boer. In 1874 komen vier ondernemende heren aan het roer. Zij breiden het hotel uit met een extra verdieping en ook de vleugels worden volumineuzer. Kortom, het Badhotel oogt als een plaatje waar je met recht natte voeten kon maken. Coenraad Bos volgt op 30 juni 1875 De Boer op. Hij opent een zogenaamde table d’hote. Twee jaar later komt Hendrik Anthonij de Boer. In 1889 neemt hij de zaak over van de Domburgsche Bad-Hotel Maatschappij. De Boer wordt in 1892 weer opgevolgd door Hugo Johannes Vreeburg. Hij maakt een valse start, aangezien de beroemde Dr. Metzger een ingezonden brief in de Middelburgsche Courant schrijft over de bedenkelijke kwaliteit. Hij verkoopt in 1907 het Badhotel aan de heren Hendrikse en Hoegen. Zij kiezen weer voor de vertrouwde N.V.-vorm als exploitatiemodel. Vreeburg vertrekt in 1908 naar Den Haag, maar logeert op gezette tijden in het Badhotel. Bernardus Johannes Westenburger volgt in 1908 Vreeburg op. Hij zit tot 1940 in het Badhotel, maar in dat jaar wordt de zaak gevorderd door de Duitse bezetter. Het pand doet tot 1 januari 1944 dienst als kazerne. Het Badhotel is van 1944 tot 1947 het opvangadres van mensen die in W.O. 2 dakloos zijn geworden. Op zaterdag 28 juni 1947 wordt de zaak heropend. Paulus Johannes Elout is de nieuwe exploitant – hij blijft in de zaak tot 1952.

Gerardus Willibrordus Tinkhof is vanaf 6 mei 1959 de nieuwe exploitant van het Badhotel en Badpaviljoen. In de jaren ’60 en ‘70 krijgt de tijd steeds meer vat op de zaak. Het Badhotel beleeft zijn laatste seizoen in 1978. Helaas brandt het in 1992 totaal uit. Op zaterdag 18 juni 1994 opent de zaak. Het pand wordt geëxploiteerd door de heer Berendsen. Hij wordt in 1995 opgevolgd door Monique de Heer. Govert Janzen wordt in 2007 general manager en per 1 januari 2008 (statutair) directeur. Men kan luxe natte voeten halen in het Badhotel en zo hoort dat.

In één van de weekbladen ben ik onlangs deze advertentie tegengekomen: “Pannekoek- en broodjeshuis ‘Holle Bolle Gijs’ geopend. Met een druk bezochte receptie is afgelopen zaterdag pannekoek-, koffie- en broodjeshuis aan de Langeviele 20-22 officieel geopend.” Officieus draaide de nieuwe zaak al een aantal dagen en over belangstelling hadden de ondernemers (H.F.J. van der Kammen en H.A.J. Kruijssen) zeker niet te klagen.” Lanterfanten in de Langeviele is niet langer aan de orde, want in december 1981 openen de heren Kruijssen en Van der Kammen lunchroom De Zwaan aan de Beenhouwerssingel in Middelburg.

In de PZC van 18 oktober 1983 verschijnt het volgende bericht: “Restaurant De Blauwe Haan, Markt 53A, is onder deze naam geopend (voorheen restaurant Van Giezen). De nieuwe exploitanten zijn H.F.J. van der Kammen en H.A.J. Kruijssen. We hebben het interieur een nieuw verfrist uiterlijk gegeven, zegt de heer Van der Kammen. Er is een lunchkaart en een dinerkaart met een populaire prijsstelling, het duurste gerecht kost 31 gulden.” Dit betekent wel dat lunchroom de Zwaan aan de Beenhouwerssingel helaas de kraaienmars blaast.

Op 23 april 1986 veranderen de heren Kruijssen en Van der Kammen de naam ‘Holle Bolle Gijs’ in steakhouse Charles Dickens. De PZC meldt het volgende: “Steakhouse Charles Dickens, Langeviele 20 in Middelburg. Tel. 0118-34605 nu geopend.” Waarom die naamwissel werd ingevoerd, weet ik niet, maar dit varkentje heeft nog een markant staartje in petto. In februari 1990 verandert de naam weer terug in ‘Holle Bolle Gijs’. Je zou er zo langzamerhand het heen en weer van krijgen.

Executieverkoop

In mei 1991 nemen Anneke en Kees Louws de zaak over van de heren. Zij noemen hun zaak ’t Visûûs de Bakkêête. Ik heb er vaak gegeten, zeker toen zoon Michel Louws er de scepter zwaaide. Hij kan nog steeds fantastisch koken. Op 10 april 1993 verschijnt het volgende in de PZC: “Executieverkoop Op dinsdag 13 april 1993, om 11.00 uur, vindt een openbare verkoop plaats. De verkoop komt voor rekening van H.F.J. van der Kammen, Langeviele 20-22 te Middelburg.” Men kon niet langer lanterfanten in de Langeviele. De familie Wigmore opent in 1994 Le Rendez Vous in het pand. Daarna openen Tamara en Servo Het Eet en Drink Lokaal, vervolgens opent Raymond de Jonge NXT en sinds 2012 zit Michelle Bartlett in Eiggenwijzz. Een prachtige zaak waar heel vaak wordt geluncht.

Op 4 oktober 1969 verschijnt deze advertentie in de PZC: ‘Restaurant D’Ouwe Werf Bastion 2, Veere. Vandaag mosselen eten naar genoegen f 6,-. Tafelreservering gewenst’. Een scheepje siert de advertentie een beetje op. D’Ouwe Werf is in goede handen bij Ben Huybrecht. Een jaar later zit ik in de zomer aan de dis in het restaurant in Veere met mijn ouders Piet en Rie van Hese en heb toen bijgaand visitekaartje van de zaak meegenomen. Ik denk nog vrijwel dagelijks aan mijn vader. Hij is woensdag 17 juli 1985 overleden. Zijn dood heeft een grote leegte in mijn leven en dat van mijn moeder achter gelaten. Wij hebben het vaak over mijn vader. En zo hoort dat.

Lokaal Warenhuis

Later komt dochter Marion Huybrecht in de zaak in Veere, maar zij vertrekt in 1999 met chefkok Corjan Hoogerheide naar de Peperboom. Marion verkoopt de Peperboom met ingang van 3 april 2015 aan Marlies Keukelaar en Cees Verspuij, maar dit terzijde. Hoogerheide is momenteel kok in In den Struyskelder aan Kaai 27 in Veere.

Peter en Ria van Eswijk, dochter Marit en schoonzoon Michel van Rheenen nemen in 1999 de zaak over van Ben Huybrecht. Zij maken van het restaurant een grand café met een ‘lokaal warenhuis’. Marit en Michel nemen op 5 april 2000 de zaak over. De Scheldebode meldt dan het volgende: ‘D’Ouwe Werf. Genieten van Kunst, Cultuur en Cuisine. D’Ouwe Werf neemt in de stadskern van Veere aan het Veerse meer een markante plaats in’.

Saskia van Golen wordt in 2008 de nieuwe eigenaar. Zij organiseert op 2 juli 2008 een haringparty in haar zaak. Het regionale dagblad meldt dan het volgende. “De haringparty Veere, die op 6 juni werd gehouden, krijgt zeker een vervolg. Uit handen van gastvrouw Saskia van Golen ontving Ria Geluk, voorzitter van de Stichting Behoud Hoogaars, een cheque van maar liefst 8100 euro, het werk van veilingmeester Karla Peijs.”

Van Golen verzet in 2015 de bakens en noemt haar zaak kortweg de Werf. Ze wordt bijgestaan door chefkok en mede-eigenaar Patrick Wolf. Lang zullen Saskia en Patrick echter niet in de Werf vertoeven. Wellicht trapt iemand op haar of zijn honger of vervliegt de wens met het  spreekwoordelijke badwater.

Gespleten Arent

Per 1 april 2017 nemen de gebroeders Bart en Paul Melis de zaak over. Nu ben ik op bekend terrein want Bart en Paul hebben eerder gezeten in De Gespleten Arent aan de Vlasmarkt 25 in Middelburg. In de jaren ’80 heb ik daar vaak met mijn toenmalige gade gegeten. In die tijd zitten Ben en Marjan Willemsen in de zaak. Ik heb nooit bij de gebroeders Melis gegeten en dat blijf ik jammer vinden.

Ik hoop eens in de Werf te eten en van de culinaire kunsten van de gebroeders te genieten. Misschien komt het er ooit van. Het is dan natuurlijk een totaal ander verhaal dan aan de dis in D’Ouwe Werf.

Als ik op maandag naar Westkapelle fiets, volg ik vrijwel altijd dezelfde route: via de kapel van Hoogelande rijdt ik naar Meliskerke en Aagtekerke en dan de Baaiweg in. Die rijd ik helemaal uit om daarna boerenleverworst in te slaan bij slager Koets aan de Markt in Westkapelle. Ik vind dat de lekkerste van Walcheren hoewel die van slager Wisse in Meliskerke ook heerlijk is.

Stationschef

Nu naar mijn verhaal, naar het dromen in Tramstation Sint Janskerke. In 1916 komen Johannes Louwerse en echtgenote Johanna Kodde in het tramstation Zoutelande-Meliskerke aan Sint Janskerke 4 in Sint Janskerke. Johannes is stationschef, maar aangezien hij ook als boer actief is, komt veel werk op de schouders van Johanna terecht. Zij staat overdag in het café waar mensen terecht kunnen voor een natje en als het even kan een droogje.

Twee jaar later zitten Johannes Minderhoud en echtgenote Miene Verhulst in het tramstation. Als Johannes op 18 december 1916 op 34-jarige leeftijd overlijdt, staat hij te boek als koffiehuishouder. Miene pakt haar biezen en vertrekt naar herberg De Valk aan de Zuidstraat 156 in Westkapelle. Miene brengt dat tot grote bloei, niet in de laatste plaats omdat Charley Toorop een vaste klant bij haar is.

Terug naar Sint Janskerke waar rond 1925 Sakke de Kam en Jakoba Verhulst de nieuwe beheerders van het tramstation zijn. Jakoba komt uit Westkapelle en Sakke uit Zoutelande. Je zou zeggen: water en vuur, maar het loopt blijkbaar van een leien dakje. Af en toe verleent Maatje Louwerse hand- en spandiensten, wellicht als Jakoba het erg druk heeft.

In 1937 is het uit met de pret en houdt het tramstation Sint Janskerke op te bestaan. Men kan dus niet meer dromen en niet langer toegeven aan dromen. Jammer, maar helaas. Daar helpt geen vadertje of moedertje aan. Slechts de leegte rest, een leegte die nooit meer wordt opgevuld. Nooit meer dromen van de tijden van weleer.

Historisch

In de PZC van 27 december 1980 verschijnt het volgende bericht: ‘St.-Janskerke 4 te Meliskerke. Vanuit de living van deze historische woning (de oude tramhalte) ziet men op slechts enkele kilometers afstand de duinen. De perceelopp. bedraagt ca. 1000 vierkante meter. De woning bevat o.m. hal, woonkamer, eetkamer, keuken, toilet, grote berging met douche en drie slaapkamers. Tweede bewoning is toegestaan. Aanvaarding in onderling overleg. Koopsom: f 170.000,– K.K.’

Op 30 juni 1990 verschijnt er weer een artikel in het dagblad dat luidt als volgt: ‘Van 1906 tot 1937 reed de stoomtram over Walcheren, van Westkapelle en Domburg naar Middelburg en Vlissingen. In Sint Janskerke bevond zich het station ‘Zoutelande/Meliskerke’. Kennelijk was Sint Janskerke te onbetekenend om zijn naam te mogen lenen aan de stopplaats’.

Men moet er niet licht over denken. Niet toegeven aan de wil om het eenvoudigweg op te geven. Men moet altijd en eeuwig dromen van tramstation Sint Janskerke.

Op woensdag 18 mei 1977 opent Huib Wouters Strandpaviljoen De Helihaven aan overgang Achterweg in Westkapelle. Een advertentie in de PZC meldt het volgende: ‘Woensdag 18 mei 1977 open ik mijn nieuwe strandpaviljoen. Alle vrienden en bekenden zijn van harte welkom vanaf 19.00 uur. H. Wouters, Strandpaviljoen ‘De Helihaven’. Overgang Achterweg, Westkapelle’. De heer Wouters zit om personeel verlegen, want op 30 maart 1983 vraagt hij het volgende: ‘Gevraagd voor a.s. seizoen medewerker(ster) boven 18 jaar. Strandpaviljoen ‘De Helihaven’, tel. 01186-1581 na 19.00 uur’. Op 11 november 1989 verschijnt volgend bericht: ‘Strandpaviljoen ’t Zuiderhoofd, badstrand Westkapelle, voorheen de Helihaven, is vanaf zo. a.s. elk weekend geopend’. Huib Wouters heeft zijn zaak overgedaan aan Jacco Houmes en Siska Blaas. Er verschijnt dat jaar een advertentie in de PZC die er niet om liegt: ‘Iedere zondag geopend: strandpaviljoen ’t Zuiderhoofd Badstrand, Westkapelle. Tot ziens bij Jacco en Siska’. Op 7 januari 1999 verschijnt de volgende mededeling in de Scheldebode: ‘Op donderdag 31 december 1998 (oudejaarsavond) is omstreeks 23.00 uur brand uitgebroken in het strandpaviljoen Het Zuiderhoofd. Gevestigd op het op het strand van Westkapelle bij de strandovergang 22.1’. Uit onderzoek is gebleken dat er ernstig rekening moet worden gehouden met brandstichting. Het is een streep door de rekening van Jacco en Siska.

Rouwadvertenties

Als zij in 2000 vertrekken naar strandpaviljoen Noordduine in Domburg, worden zij opgevolgd door Davy Verstraate. Ik heb verder niets over Davy kunnen vinden. Hij heeft misschien tot 2010 in ’t Zuiderhoofd gezeten, maar zeker weten doe ik dat niet. Wel weet ik, met pijn in het hart, dat Davy op 29 september 2010 is overleden. Hij is slechts 43 jaar geworden. Ik denk dat, gezien de vele rouwadvertenties, Davy een geliefd persoon was en nog steeds is in Westkapelle.

Noordzeegalm

Gerard Wondergem en Corina Rosenthal openen in 2011 Paviljoen Zilt & Zo dat is gevestigd aan het strand 80 in Westkapelle. De ouders van Corina, Wilfried en Marjan hebben in Noordzeegalm gezeten aan de Zuidstraat in Westkapelle. Haar broer Wilco zat in Strandpaviljoen de Zilvermeeuw in Dishoek. Hij opent op 23 juni 1999 restaurant Rosenhof aan de Fort den Haakweg in Vrouwenpolder. Dat wordt helaas geen succes, want Rosenhof wordt op 16 mei 2002 geveild. Op 26 september 2012 slaat het noodlot toe. Wilfried Rosenthal overlijdt op 69-jarige leeftijd. Hij is zeer geliefd en gewaardeerd in Westkapelle. Daar zijn de vele rouwadvertenties, waaronder die van Paviljoen Zilt & Zo, een bewijs van. De rouwadvertentie van het paviljoen is als volgt: ‘Verbijsterd zijn wij door het onverwachte overlijden van Wilfried Rosenthal. Wij zullen de fijne samenwerking missen en wensen de familie veel sterkte toe. Personeel Paviljoen Zilt & Zo’.